I kad sve utone onim čudnim mirom pod teškim oblakom letnje noći, iz nemirnog tropskog polusna, stanovnike ovog grada sprema za svitaj, tek malo pre prvog cvrkuta, jarki nebeski bljesak koji kao da ih budi, najavljujući dolazeću vrevu i jutarnji metež, pripremajući ih za pljusak usijanog crvenog peska iz sahare koji će sa sobom doneti pometnju…
Akropolj spava. Večnost ga štiti plaštom svežine.
